خانه ویرانی ست
در دو جانب آبی
که یکی می رود
و همزاد او می ماند
و قایقی آبدی
در آب های غربت
تو را بر بادبانی پاره
بیرق می کند
تا در نا کجا
سر گر دان بمانی
خانه
در اوج
ویرانی ست
.
سرود آبی تو را
این تشنه
همیشه
می خواند
No comments:
Post a Comment